Κάπως Μπερδεμένο...

    Θύτης ή Θύμα;Πως μπορεί κάποιος να είναι ο θύτης και κάποιος άλλος το θύμα;Κι ΄ας μου επιτραπεί λίγο να αερολογήσω,για αυτές τις δύο έννοιες,εξαιρώντας τις περιπτώσεις κακοποίησης οποιασδήποτε μορφής,διότι εκεί όντως αυτοί οι όροι μπορούν να βασιλεύσουν....
    Δεν θα εξαιρέσουμε όμως τις άλλες περιπτώσεις που συναντάμε σχεδόν καθημερινά,εφόσον λίγοι-πολλοί-αρκετοί,μοιρολατρούν-μιζεριάζουν και παρουσιάζονται ως θύματα....Στην ουσία όμως είναι θύματα της δικής τους ζωής....
    Γιατί για μένα θύμα γίνεσαι όταν θες,όταν επιτρέπεις στον εαυτό σου να το πιστέψει,όταν επιδιώκεις να νιώθεις παραμελημένος,όταν κοινώς φλερτάρεις με την κακομαθημένη πτυχή του εγώ σου,η οποία σε πείθει ότι όντως είσαι το θύμα...Πόσο Κρίμα;!
    Κι' ας δανειστούμε εδώ μία έκφραση του Μακιαβέλι,συνδυασμένη με μια μικρή μου σκέψη(αρκετά φιλόδοξο,αλλά ας μην επικεντρωθούμε εδώ).Ο Μακιαβέλι λοιπόν είπε ''τόλμησε να πεις αυτό που οι άνθρωποι κάνουν'' Όταν λοιπόν για μένα,δεν τολμάς να το πεις,και αποκτάς μια ελευθερία στον λόγο,μία άνεση για παρερμηνείες,αναρωτιέμαι με πόσο τόλμη μπορείς να χειριστείς τον λόγο,έτσι ώστε,να πείσεις τους άλλους,αλλά πάνω απ' όλα τον εαυτό σου,ότι όντως είσαι το θύμα,και με πόσο ποιοτικά κακή μαγκιά αποφεύγεις να πεις,αυτό που όντως οι άνθρωποι κάνουν....
      Κάπως έτσι δημιουργούνται τα χάσματα...Και ειλικρινά δεν γνωρίζω αν εν τέλει,η διπλή όψη του νομίσματος είναι κάτι που μας συμφέρει ή όχι;!Δυστυχώς ή ευτυχώς,που η ζωή είναι υποκειμενική;
     Απ΄τη μία έχουμε τους σχετικιστές που επιτρέπουν και δικαιολογούν πολλά,και απ΄την άλλη έχουμε τον ''αυστηρό'' Μοντεσκιέ,που αναπόφευκτα απευθυνόμαστε σ' αυτόν,όταν ο σχετικισμός δεν μας κάνει,και επιβάλουμε νόμους στη ζωή μας,καθώς επιλέγουμε την μια πλευρά,να μας υπενθυμίζει ο ίδιος ότι '' ο νόμος πρέπει να είναι όπως ο θάνατος,ο οποίος δεν λυπάται κανέναν ''