Και κάπως έτσι περασε η εβδομάδα.....Το θέατρο Λιθογραφείο στη Πάτρα φιλοξένησε για τρεις παραστάσεις το έργο "Στην κουζίνα της Πλαθ". Αφορμή για την παράσταση υπήρξε το ραδιοφωνικό έργο της Σύλβια Πλαθ "Τρεις γυναίκες, ένα ποιήμα, τρεις φωνές" και σκηνοθέτης ήταν η Έλλη Κωνσταντίνου. Πρωταγωνιστούσε η Αθηνά Μαξίμου, Ελευθερία Γεροφωκά και 'Αντριαν Φρίλινγκ. Μαζί τους ήταν ο μουσικός Λάμπρος Πηγούνης που δημιουργούσε επιτόπου ηχητικές συνθήκες και παρέμβαινε στον ποιητικό λόγο. Ηταν μια παράσταση σ ένα σκηνικό μιας περίεργης κουζίνας που σκοπό είχε την αναζήτηση της ελεύθερης σχέσης της ποιήσης της Πλαθ με τη μουσική, την goth εικονογράφηση, τα γυναικεία στερεότυπα και την.......μαγειρική! Δεν ενθουσιάστηκα αρχικά ωφείλω να ομολογήσω διότι το βρήκα κάπως υπερβολικό και είχε οι σκηνές είχαν έντονη αλληγορική σημασία και δεν μου άρεσε ο τρόπος που αποδόθηκαν. Βέβαια δεν ήξερα πολλα πράγματα για τη Σύλβια Πλαθ αλλα όσο διαβάζω γι αυτή ίσως καταλαβαίνω λίγο καλύτερα την παράσταση και οι ασύνδετες φαινομενικά σκηνές ίσως να συμβόλιζαν την διαταραγμένη προσωπικότητα της Πλαθ. Πάντως δεν ήταν απο τα καλύτερα μου!
Μια άλλη παράσταση που παρακολούθησα ήταν η "Κραυγή" επίσης της Ελλης Κωνσταντίνου. Το έργο πλαισίωναν μονο 2 ηθοποιοί η Αθηνά Μαξίμου και ο Αιμίλιος Χειλάκης. Η κραυγή είναι κυρίως έργο αυτοβιογραφικό. Η Κλαιρ είναι βασισμένη στην αδερφή του Ουίλιαμς Ρόουζ και ο Φελίς στον ίδιο τον Ουίλιαμς. Ο εγκλεισμός αποτελεί μια κύρια θεματική του έργου και η Κραυγή αποτελεί την πιο προσωπική του κατάθεση. Το έργο πραγματέυεται την ιστορία 2 αδελφών ηθοποιών που τους εγκαταλείπει ο θίασος τους καπου σε μια άγνωστη επαρχία και αποφασίζουν να παίξουν το "'Εργο για 2". Ο Φελίς όμως δεν ξέρει πως τελειώνει το έργο και η Κλαιρ ξεχνάει τις ατάκες της και έτσι αναγκάζονται να αυτοσχεδιάσουν. Αν και το έργο του ξεφεύγει απο τον ρεαλισμό των κλασσικών έργων του συγγραφέα ώστοσο παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με τα προηγούμενα έργα του όπως είναι ο εγκλεισμός εξαιτίας κάποιας ψυχικής ασθένειας, την καταπίεση που οδηγεί στον κοινωνικό αποκλεισμό και την κλειστοφοβία. Μου άρεσε αρκετά η παράσταση και οι ηθοποιοί ήταν αρκετά καλοί, με χιούμορ και χημεία μεταξύ τους. Ειδικότερα η Κλαιρ με τις νευρώσεις της και την αδυναμία της να βγει απο το σπίτι ήταν πειστική και αρκετά χαριτωμένη!
Είπαμε να πάμε όμως και ένα cinema έτσι για αλλαγή! Προτίμησα την "Κοσκινοσκουφίτσα" μια κινηματογραφική μεταφορά του γνωστού παραμυθιού... Με ξένο τίτλο "Red Riding Hood" και σκηνοθέτη την Catherine Hardwicke. Η ιστορία περιγράφει μια νεαρή κοπέλα τη Βάλερι(Amanda Seyfried), που παρεπιπτόντως πιστέυω έπειθε αρκετά για τον ρόλο της, ζει σε ένα απομονωμένο χωριό μέσα στο δάσος. Χρόνια ερωτευμένη με τον Peter(Shiloh Fernandez) αποφασίζει να δραπετεύσει μαζί του όταν η αδερφή της δολοφονείται απο τον λύκο που στοιχειώνει το χωριό για χρόνια. Οι κάτοικοι αποφασίζουν να επέμβουν και να εξολοθρεύσουν τον λύκο μια και καλή με τη βοήθεια του του πατέρα Solomon τον οποίο ενσάρκωνε ο υπέροχος Garry Oldman γνωστός για τον ρόλο του ως Κόμης Δράκουλας! Δεν νομίζω οτι είναι μια ταινία που άρεσε ιδιαίτερα διότι οι περισσότεροι είναι κάπως δύσπιστοι με ρομαντισμούς και παραμύθια...Προσωπικά είμαι ιδιαίτερα επιρεπής στα παραμύθια και στις κινηματογραφικές τους μεταφορές και βρήκα την ταινία πολύ καλή με το απέραντο σκοτεινό και μαγεμένο δάσος και την πάντα άπλετη ομίχλη να δημιουρούν το δέον μυστήριο και το κατάλευκο χιόνι να βρίσκεται σε τέλεια αντίθεση με την κόκκινη κάπα της κοσκινοσκουφίτσας. Αν σας αρέσουν λοιπόν τα παραμύθια και δεν μένετε ασυγκίνητοι σε ταινίες όπως το "Λυκόφως " την προτείνω! Και πάντα όπως σε κάθε παραμύθι θα αναρωτιέσαι "so did they live happily ever after????".....Η συνέχεια επι της οθόνης!
:-)
ΑπάντησηΔιαγραφή