Βλέπουμε ανθρώπους που τα έχουν όλα να γκρινιάζουν για αυτά που τους λείπουν και ανθρώπους χωρίς τίποτα να χαμογελούν και να χαίρονται τη ζωή τους… Οι πρώτοι είναι αυτοί που κυνηγούν συνεχώς κάτι καλύτερο ή αυτοί που δεν ικανοποιούνται ποτέ με τίποτα; Οι δεύτεροι είναι θετικοί και αισιόδοξοι ή απλά εφησυχασμένοι σε ένα αδιάφορο ‘’δεν βαριέσαι’’ που δεν θα τους ωθήσει ποτέ να προσπαθήσουν για κάτι;
Η αλήθεια αν υπάρχει είναι κάπου στη μέση…Όλοι μας λίγο ή πολύ ζούμε καταστάσεις ή κάνουμε σκέψεις που μας αρέσουν, μας ανεβάζουν κ μας κάνουν να νιώθουμε καλά…από κανέναν μας πάλι δεν λείπουν αυτές οι σκοτεινές ώρες που δεν μας αρέσει τίποτα γύρω μας και μέσα μας και θέλουμε να τα αλλάξουμε όλα… Όντας μίζεροι και αρνητικοί για όλα ή μέσα στην τρελή χαρά ό,τι και να συμβεί χάνουμε το νόημα που δεν είναι άλλο από τις εναλλαγές…
Όλη μας η ζωή είναι βασισμένη στις εναλλαγές… η μέρα και η νύχτα, ο ήλιος και η βροχή, το φως και το σκοτάδι, η ζωή και ο θάνατος… Τις βιώνουμε στη μεγαλύτερή τους ένταση όταν συμβαίνουν μέσα μας… όταν γίνεται αυτό το ξαφνικό κλικ που μας αλλάζει τα δεδομένα…όταν βγαίνουμε από το καβούκι της δυστυχίας μας αποφασισμένοι να πάμε ένα βήμα παρακάτω…όταν αφήνουμε κάτι σίγουρο για κάτι αβέβαιο…όταν ανοίγουμε τα μάτια μας ένα πρωί βλέποντας τα πάντα διαφορετικά…
Αυτό που τελικά έχει τη μεγαλύτερη ουσία δεν είναι να έχουμε την ταμπέλα του αισιόδοξου ή του απαισιόδοξου αλλά αυτή του ‘’αυθεντικού’’… του ανθρώπου που ούτε μιζεριάζει ούτε επαναπαύεται σε μια εφήμερη εύνοια της τύχης του αλλά νιώθοντας πραγματικά ζωντανός, ζει όλα του τα συναισθήματα χωρίς κανένα φόβο για το πού θα τον οδηγήσουν…ό,τι και να κάνουμε, όπως και να νιώσουμε, όσο τέλεια ή χάλια και αν μας έρθουν τα πράγματα, ας μην ξεχνάμε ποτέ τις εναλλαγές που δίνουν νόημα σε όλα και μας κρατάνε ζωντανούς…
πόσο δίκιο έχεις !
ΑπάντησηΔιαγραφή